In 2022 zal een groep Nederlandse oud commando’s een memorial mars lopen van Normandië (Frankrijk) naar Roosendaal (Nederland). De NMM2022 wordt ten eerste georganiseerd ter gelegenheid van het 80-jarig bestaan van het Nederlandse Korps Commandotroepen, ten tweede ter ere van de Canadese bevrijders, ten derde ter ere van alle Nederlandse veteranen met alle offers die daarbij zijn gegeven en ten laatste het fondsen werven voor het goede doel dat verbondenheid heeft met ons evenement. De route is ruim1.000 km lang en duurt 21 dagen. De tocht zal rond 1 maart 2022 beginnen in Sainte-Mère-Église en rond 22 maart 2022 zullen wij de finish in Roosendaal bereiken. Wij beginnen aan een tocht door de geschiedenis. U zal dat ook in deze berichten terug vinden. Niet altijd is er dan een belangrijk monument langs de route, maar dan is er altijd wel een verhaal dat verteld moet worden omdat het te indrukwekkend is om niet te vermelden.
Verslag Dagtocht 7 Oversteek Seine
De zevende dag hebben wij gelopen van Saint-Martin-du-Mesnil-Oury naar Épaignes. Ook deze avond hebben wij weer een bestuursvergadering belegd waarin nu dagtocht 7 is doorgesproken. Alles loopt nog zoals gepland en de lopers kunnen het tempo nog goed volgen. Het is de eerste komende dagen nog niet te verwachten dat daar veranderingen in komen. De masseurs krijgen het nu serieus druk en er worden nu ook echt wel veel blaren geprikt. Na de bestuursvergadering moeten wij de gehele groep voorbereiden op wat er morgen gaat gebeuren. Daar hoort ook een verhaal bij over de gebeurtenissen in het gebied waar we gaan lopen maar dan in 1944.
Er is in de begeleidende groep een speciale kwartiermaker opgenomen. Hij is de Frans sprekende voorhoede van de hele tocht. Deze hele tocht rijdt hij samen met de kok van slaapplaats naar slaapplaats. Hij verzorgt dat bij aankomst op de slaapplaats er een goede bedverdeling is. Daar legt hij dan ook de plunjebalen van de lopers bij. Als we weer naar de volgende rustplaats moeten zorgt hij ervoor dat alles in de auto is geladen. Niets mag er achter blijven. Ook regelt hij de betalingen op de slaapplaats. Zorgt voor aanvoer eten en drank bij de rustplaatsen. Daarnaast ondersteunt hij de kok met het doen van inkopen en regelt hij samen met de kok dat het eten en drinken op de rustplaats goed verloopt. Als laatste en zeker niet minste taak heeft hij de zorg over de vuile was. Hij gaat regelmatig bij wasserette langs zodat de lopers met schone kleren kunnen lopen. Wat boffen wij als lopers met deze groep begeleiders.
Wij hebben vandaag 48,8 km. gelopen.
Voorbeschouwing Dagroute 7 Royal Canadian Army Medical Corps
De tocht gaat zijn zevende dag in. Wij vervolgen vandaag de noord-oostelijke route die we gisteren ook al hadden ingeslagen. De geallieerden achtervolgen met man en macht de vluchtende Duitsers. Die proberen de Seine over te komen en daar een nieuwe verdedigingszone op te bouwen. Het enige wat de Duitsers zo nu en dan nog doen is een vertragend gevecht beginnen. 
Wij lopen morgen 48,8 km. Maar morgen wordt wel een van de zwaarste dagen. Wij moeten in totaal 557 meter klimmen. Dat is het hoogste getal wat betreft stijgen tijdens deze monstertocht.
Royal Canadian Army Medical Corps
Waar maar heel weinig mensen bij stil staan zijn de helden achter de schermen bij elke oorlog. De meest in het oog springend daarbij zijn de medics. Je hoeft maar naar de film “Saving Private Ryan” te kijken om te begrijpen wat hier mee wordt bedoelt. Een medic komt juist uit zijn schuilplaats als iedereen er alleen maar dieper in wil wegduiken. Want dan vallen de gewonden. Dan moeten zij hun werk doen. Tussen alle vallende granaten en rondvliegende kogels, zonder dekking. Ook in WO2 was dat het geval. Tijdens de landingen en de verdere invasie van het westelijk front bleek zelfs dat de Geallieerden en ook de Canadezen een complete medische organisatie hadden opgebouwd. Eerst kwamen tegelijk met de eerste golf landingen al de front medics aan land. Deze moesten de vele gewonden op het strand en de duinen eerste hulp bieden. Direct na de tweede golf werden er al heel eenvoudige eerste hulp posten opgebouwd. Het front lag toen soms nog niet meer dan 1 km uit de kust. Daar werden ook al de eerste vrouwelijke verpleegster voor aangevoerd. Een veldhospitaal kon je dit niet noemen.
Naarmate het front opschoof, schoven deze hulpposten mee. In deze posten gaven ze eerste hulp die de medics aan het front niet kon geven. Soms betekende dat dat de soldaat na behandeling gewoon weer naar het front werd gestuurd. Had hij meer zorg nodig dan was er in een volgende linie ondertussen een veldhospitaal opgebouwd. Hier konden eenvoudige operaties worden uitgevoerd die niet konden wachten. Daarna werd de patiënt gerepatrieerd naar Engeland waar elk leger zijn eigen hospitaal had, waar de reguliere zorg werd toegepast. Maar bedenk je eens in hoe die mensen moesten werken; of met munitie wat ze om de oren vloog of in een medisch onverantwoorde situatie. 
Bekend was dat de veldhospitalen werden opgebouwd als het front al twee dagen voorbij was. Dat gebeurde dan in een landschap dat vol lag met kadavers van omgekomen vee in tenten die niet voorzien waren van voldoende ventilatie of verwarming. Met als resultaat duizenden vliegen en verschrikkelijke stank en of bloedhete tenten of tenten waar je zowat in bevroor. Helden en heldinnen achter de schermen.
Verslag Dagroute 6
De zesde dag hebben wij gelopen van Bailleul naar Saint-Martin-du-Mesnil-Oury. Er heeft zich gelukkig nog geen incident voorgedaan. Ook deze avond hebben wij weer een bestuursvergadering belegd waarin nu dagtocht 6 is doorgesproken. De lopers kunnen het tempo nog goed volgen. Het is de eerste komende dagen nog niet te verwachten dat daar veranderingen in komen. De masseurs krijgen het nu serieus druk en er worden nu ook echt wel blaren geprikt. Na de bestuursvergadering moeten wij de gehele groep voorbereiden op wat er morgen gaat gebeuren. Daar hoort ook een verhaal bij over de gebeurtenissen in het gebied waar we morgen gaan lopen maar dan in 1944. Deze dag en ook nog een paar dagen verderop in de mars zal dat toch iets anders lopen. In het gebied waar wij morgen lopen is geen grote slag geslagen. Er is wel gevochten maar niet om er een verhaal van te maken. Daarom nu een andere indeling met een interessant verhaal niet over dit gebied maar over een ontwikkeling door de oorlog.
Wij zitten vanavond in ons nieuwe slaapverblijf. De kwartiermakers hebben dat weer perfect voor ons geregeld
Dagtocht 5 Hill262 north
De vijfde dag hebben wij gelopen van Saint-Aignan-de-Cramesnil naar Bailleul. Er heeft zich gelukkig nog geen incident voorgedaan. Wij hebben wederom deze avond een bestuursvergadering belegd waarin nu dagtocht 5 is doorgesproken. De lopers kunnen het tempo nog goed volgen. Het is de eerste komende dagen nog niet te verwachten dat daar veranderingen in komen. Bijna iedereen heeft nu wel een of meer afspraken gemaakt met de masseurs en er worden nu ook echt wel blaren geprikt.
Na de bestuursvergadering moeten wij de gehele groep voorbereiden op wat er morgen gaat gebeuren. Daar hoort ook een verhaal bij over de gebeurtenissen in het gebied waar we gaan lopen maar dan in 1944.
Vanavond is een lastige avond voor de groep. Morgen verhuizen we naar een andere rustplaats, Dat betekent dat morgenochtend vroeg alles ingepakt moet zijn en klaar moet staan voor de groep begeleiders. Werk aan de winkel voor de lopers. En dat terwijl net nu de vermoeidheid zich al een beetje gaat laten voelen.
Voor deze tocht houden wij een sponsor actie die er voor moet zorgen dat de kosten van deze monstertocht voor de lopers draagbaar blijven. Je wil niet weten wat er bij komt kijken om dit mogelijk te maken. Daarbij stopt de fondsenwerving niet. Wij hebben een goed doel aan de monstertocht weten te binden. Het Prinses Beatrix Spierfonds.
Deze stichting doet onderzoek naar oorzaken en genezing van spierziekten zoals o.a. amyotrofische laterale sclerose (ALS), Guillain-Barré syndroom (GBS), spinale musculaire atrofie (SMA), en vele andere spier gerelateerde ziekten en probeert daar Fondsen voor te werven. De keuze die is gemaakt om deze stichting als boegbeeld voor deze tocht te laten fungeren is de volgende: Wij leveren met het afleggen van deze monstertocht een extreme prestatie waarvoor veel moed en doorzettingsvermogen benodigd is. De prestatie die wij in de vorm van de 1.000 km lange NMM2022 leveren staat in schril contrast met de beperkingen die mensen ondervinden die getroffen zijn door een vorm van spierziekte. De inzet van deze patiënten om hun beperkingen het hoofd te bieden lijkt vaak veel op hetgeen wij nodig gaan hebben tijdens de mars. Bovendien hebben moed, de trots en het doorzettingsvermogen van deze patiënten veel raakvlakken met de kernwaarden van ons Korps. Wij willen daarom ook zoveel mogelijk geld ophalen om deze stichting te ondersteunen.
Dat geld wordt geschonken aan het Prinses Beatrix Spierfonds die onderzoek naar oorzaken en genezing van spierziekten mede mogelijk maakt. Kijk op https://www.prinsesbeatrixspierfonds.nl/spierziekten voor meer informatie.
Wij hebben vandaag 48,8 km. gelopen. Wij hebben nu de 5e dag achter de rug en hebben in totaal al 243,2 km. gelopen. Wij hebben ongeveer een kwart van de tocht achter de rug.
Dagtocht 6
De tocht gaat zijn zesde dag in. Wij vervolgen vandaag in het begin de oostelijke richting waar we gisteren mee zijn geëindigd.
De Duitsers zaten in de val, ze konden niet meer naar het zuiden, het noorden of het westen. En nu hadden de Polen ook nog Hill262 north bezet. Eigenlijk is dit een heuvelrug die dwars voor de ingang van de val voor de Duitsers ligt. De Duitsers hadden nog een heel smalle doorgang maar konden daar alleen te voet door. Alles van de Duitsers dat in de vallei bewoog werd gelijk door geallieerde vliegtuigen vernietigd. De Duitsers zagen dat de Polen alleen waren. Er zaten 1500 Polen op de heuvel. De Canadezen konden alleen van een afstand beschermend artillerie vuur geven. Massaal vielen de Duitsers de Polen aan. De Polen hielden lang stand, geholpen door de artillerie van de Canadezen. Toen dreigde de munitie op te raken bij de Polen. De gevechten werden nu gevoerd op soms nog maar een meter afstand van elkaar. Er volgde uiteindelijk een dropping van munitie die grotendeels mislukte. De Duitsers deden nog een laatste wanhopige aanval. De Polen wisten ook deze in man tegen man gevechten af te slaan. Er waren toen nog 110 Polen die konden vechten. De Duitsers waren verslagen. Er waren twee Duitse legers volledig vernietigd. Er waren 10.000 doden aan Duitse zijde, ongeveer 50.000 gewonden en al het materiaal vernietigd. Wel waren er nog ongeveer 100.000 Duitsers te voet uit de val ontsnapt. Het was een verlies dat nog net niet aan de grootste ramp voor de Duitsers, Stalingrad, kon tippen. De Duitse industrie kon dit verlies niet meer aanvullen.
Vanuit het dal lopen we de heuvelrug van Hill262 op. Boven aangekomen slaan we linksaf en komen zo bij het monument voor deze relatief onbekende slag. Het blijkt een prachtig monument met een gigantisch uitzicht over de vallei waar de Duitsers in de val zaten. Wij lopen onder het monument door naar het noorden. Wij komen langs een kleiner monument voor de Poolse en Canadese strijders. Na enige honderden meters komen we al langs landhuis Boisjos. Dit was tijdens de strijd het hoofdkwartier van de Polen en eerste hulppost. Dit landhuis is nooit meer in Duitse handen gevallen ten koste van vele tientallen Duitse slachtoffers in deze tuinen. Het landhuis is nu privaat bezit en niet te bezichtigen. De koers is nu noordelijker gericht.
De Canadezen gingen achter de Duitsers aan die over de Seine wilden vluchten.
Wij pakken die route voortvarend op en gebruiken nog even een heerlijke lunch nabij het plaatsje Crouttes. Na de lunch blijven we noordwaarts lopen. De route wordt uiteindelijk beëindigd in Saint-Martin-du-Mesnil-Oury. Wij lopen morgen 49,9 km.
Herdenkingen
Ter ere en herinnering aan de verschrikkelijke strijd die de Poolse strijdkrachten hebben gestreden voor de bevrijding van west Europa wordt een krans gelegd bij het Monument van Mont Ormel.
Dagtocht 5
De tocht gaat zijn vijfde dag in. Wij hebben de landingsstranden en Caen gisteren verlaten en lopen nu naar het zuiden.
De Canadezen hadden veel manschappen verloren op de stranden en bij de bijna suïcidale aanvallen op Caen. Intussen hadden de andere legers ook niet stil gezeten. Generaal Patton die helemaal tegen de Atlantische kust tegen de Duitsers vocht is ineens hard opgeschoten en zat nu ter hoogte van Bretagne. De Duitsers zagen dat ze kans hadden Patton af te snijden van de rest van de landingslegers en deden een snelle aanval naar het westen met de resten van het 5e leger en het complete 7e leger en trokken daardoor gevaarlijk ver op naar het westen.
De Geallieerden roken hun kans. Patton zwaaide om naar het oosten en sloot het zuiden af voor de Duitsers. Bradley sprong snel in het gat dat Patton achterliet bij de kust en sloot daarmee het westen weer af. De Engelsen sloten de deur naar het noorden. Nu was er, voor de Duitsers, alleen nog een weg vrij in het oosten. De Canadezen en de Polen kregen opdracht dat gat te dichten. De race naar het zuiden naar Falaise begon. Het Duitse 12e Pantserdivisie Hitlerjugend bleef de Canadezen echter dwars zitten. De opmars stokte. Alleen de Polen maakten nog echte vorderingen.
De hele dag lopen wij de route die de Canadezen met zoveel moeite hebben moeten veroveren op de Duitsers. In feite lag die weg iets meer oostelijk. Daar liggen nu te veel routes waar wij de colonne niet overheen durven te sturen vanwege het drukke verkeer. Wij hebben het er maar mee te doen. Wel komen we door Falaise. Dit plaatsje verwondert ons vanwege het mooie centrum. Na Falaise lopen we nog even door in een meer zuid-oostelijke richting. Wij lopen nu echt in het gebied waar de Duitsers in de val zaten. De slachting onder de Duitsers zou hier gigantisch worden. De route van deze dagtocht eindigt bij Bailleul. Wij lopen morgen 48,8 km.
Dagtocht 4
De tocht gaat zijn vierde dag in. Deze dag lopen we over het laatste landingsstrand, Sword Beach. Al vrij snel komen we langs een beeld van Bill Millin. Dit was doedelzakspeler en de persoonlijke verzorger van Lord Lovat, de commandant van de Britse Commando’s. Bill Millin werd voornamelijk beroemd omdat hij steevast zonder dekking te zoeken voorin de gelederen van zijn aanvallende eenheid meeliep onder het spelen van zijn doedelzak. De kogels vlogen hem daarbij om de oren. Na zijn beeld doen we een kleine omleiding en lopen we langs een beeld van generaal Montgommery.
Sword Beach was toegewezen aan de Engelsen. Zij werden onder andere ondersteund door een contingent Franse commando’s. Ter ere van de Vrije Fransen is in Ouistreham een herdenkingsmonument opgericht. Naast dit monument is een borstbeeld van kapitein Kieffer geplaatst. Hij was de commandant van de Franse commando’s en vocht altijd in de voorste gelederen mee. In de film de Longest Day wordt weergegeven hoe de Franse commando’s de haven van Ouistreham innemen.
We lopen door Ouistreham en steken op de bevochten sluizen het kanaal over. Meteen daarna slaan we rechtsaf en lopen land inwaarts. Verder naar het oosten zijn nog landingen geweest van Engelse Para’s om de oostelijke flanken van de landingen te beschermen en om een aantal batterijen stil te leggen. Dat is echter een te grote omweg om in deze tocht mee te nemen.
Als we naar het zuiden lopen komen we aan bij het plaatsje Bénouville. Hier ligt de beroemde Pegasus Bridge. Deze brug is door Engelse troepen bevrijd die met gliders waren aangevoerd. In het slechte weer van de nacht voor D-day wisten de twee piloten hun zweefvliegtuigen binnen 50 meter van de brug neer te zetten. De bruggen waren snel veroverd. Zo ook het naast de brug gelegen cafe Grondee. Het cafe is nog steeds in bezit van nabestaanden van de familie Grondee. Het cafe werd eerste hulppost en de verdediging van het gebied begon. De Duitsers wilden met alle macht de bruggen heroveren. Dat lukte niet. En zeker niet nadat de Britse Commando’s die al ten oosten van het gebied waren ingezet om de batterijen stil te leggen te hulp schoten. Natuurlijk met Bill Millin voor in de gelederen al spelend op zijn Doedelzak. Wij houden even stil bij de plaats waar de gliders zijn geland en lopen dan door naar cafe Grondee. Daar zullen wij genieten van een borreltje. Hierna vervolgen wij de route in zuidelijke richting. Wij verlaten de landingsstranden. De Canadezen moesten volgens de orders die zij hadden gekregen voor D-day en de daarop volgende periode Caen en het daarnaast gelegen vliegveld van Caen veroveren. De nadruk daarbij lag bij het vliegveld. Dit gebied werd verdedigd door het uiterst fanatieke 12e Pansterdivision Hitlerjugend. De Canadezen wisten ondanks zeer zware gevechten en grote verliezen na enkele weken Caen te veroveren. De stad is volledig vernietigd. Als wij door de stad lopen richting het zuiden, lopen we door een stad waar geen klassiek gebouw meer is te vinden. In het centrum wordt nog steeds druk gebouwd. Wij verlaten zo snel mogelijk deze stad en komen daarna al gauw aan bij het eindpunt van deze dagtocht. Wij lopen morgen 49,0 km.
Herdenkingen
Ter ere van de vrije Fransen en de offers die zij hebben gebracht leggen wij een krans bij het borstbeeld van kapitein Kieffer.
Ter ere van de burgers van de landingsgebieden en de offers die zij hebben gebracht bieden wij cafe Grondee een wapenschild aan.
Dagtocht 2
Op de tweede dag hebben wij gelopen van Saint-Comes-du-Mont naar Sainte-Honorine-des-Pertes. Er heeft zich gelukkig nog geen incident voorgedaan. Ook de afgelopen avond is er een bestuursvergadering belegd waarin nu dagtocht 2 is doorgesproken. Alle is tot nu toe goed verlopen en de lopers kunnen het tempo goed volgen. Het is de eerste komende dagen nog niet te verwachten dat daar veranderingen in komen. Wel worden de eerste afspraken gemaakt met de masseurs. Na de bestuursvergadering hebben wij de gehele groep voorbereid op wat er morgen gaat gebeuren. Daar hoort ook een verhaal bij over de gebeurtenissen in het gebied waar we gaan lopen maar dan in 1944. Wij hebben vandaag 50,9 km. gelopen.
Dagroute 3
De tocht gaat zijn derde dag in. Deze ochtend verlaten we de gebieden van Omaha Beach en lopen in het begin in een soort niemandsland tussen Omaha Beach en Gold Beach. In dit gebied ligt het plaatsje Bayeux. In dit plaatsje heeft generaal de Gaulle al een paar dagen na D-day, op de dag dat hij weer voet zette op Franse bodem, een voor de Fransen beroemde speech gehouden. Wij maken een kleine omweg om even door het park te lopen waar deze speech plaats vond. Daarna zoeken wij de kust weer op. Wij lopen door tot batterij du Longues. Deze batterij heeft als enige batterij nog de originele kanonnen in de bunkers staan. Ook staat hier nog een intacte vuurgeleidingsbunker.
Er is wat schade aan een bunker. Dit is het gevolg van een poging van de geallieerden om na de oorlog dit soort oorlogstuig af te breken. Na het bezoek aan deze batterij lopen we verder richting Gold Beach. Dat dit een niemandsland was zegt niet dat er niets gebeurde. Want in dit gebiedje ligt Aromanches-les-Bains. Dit dorpje is beroemd geworden om Mulberryhaven B. Dit was een kunstmatige haven in de zee. Het hele haven complex was ontsproten uit het brein van Churchill. De haven zelf was een systeem dat de eb en vloed getijden kon weerstaan. Daarnaast was het beschermd door een ring van afgezonken caissons en afgezonken oude schepen. Wij lopen over de kliffen van de kust van Frankrijk als je al van ver de resten van de haven in zee ziet liggen, een spectaculair uitzicht. Bedenk goed dat deze haven tot in november 1944, toen eindelijk de haven van Antwerpen gebruikt kon worden, de enige haven van omvang was voor aanvoer van materiaal vanuit Engeland. Na de lunch gebruikt te hebben met uitzicht op Mulberryhaven B gaan we verder richting Gold Beach. Gold Beach was toegewezen aan de Engelse troepen onder bevel van Generaal Montgommery. Wij komen hier langs het dorp Asnelles. Hier ligt het enige nog in tact zijnde stukje Atlantic Wall. Duidelijk is te zien, op deze boulevard, dat de bunkers van de Duitsers vooral gericht waren op het gebied van het strand op het moment dat het vloed is. Na Gold Beach komen we aan Bij Courseulles-sur-Mer. Hier begint het landingsgebied met de codenaam Juno Beach. Dit gebied was toegewezen aan de Canadese strijdkrachten. Ook zij stonden onder bevel van generaal Montgomery. De Canadezen hadden 2 Poolse tank brigades tot hun beschikking en een fors contingent Britse Commando’s. De standen van Juno Beach waren net zoals die van Omaha Beach zwaar verdedigd. De verliezen waren groot aan geallieerde zijde. De Canadezen vochten als leeuwen met als resultaat dat Juno Beach aan het eind van de dag als enig aanvalsleger bijna al haar aangewezen doelen had bereikt. De Canadezen zijn na de oorlog veel minder commercieel omgesprongen met de taken en doelen die zij hebben bereikt in 1944. Veel minder dan bijvoorbeeld de Amerikanen. Op Juno Beach zie je daarom veel minder herdenkingszaken. We lopen langs het Canadian Monument, een museum met aan de buitenkant geen pakkende monumenten. Wij lopen nog een klein stukje door langs de kust in oostelijke richting. Deze dagtocht eindigt in Saint-Aubin-sur-Mer. Wij lopen morgen 48,7 km.
Dagtocht 2 Pointe-du-Hoc
Deze eerste dag hebben wij gelopen van Amfreville naar Saint-Comes-du-Mont. Wij hebben natuurlijk nog maar een kippenstukje gelopen. Ernstige problemen hebben zich niet voorgedaan. Elke avond wordt er een bestuursvergadering belegd waarin de die dag gelopen tocht wordt doorgenomen en waar we op moeten letten. De afgelopen avond was die zo klaar. Daarna hebben wij de gehele groep voorbereid op wat er morgen gaat gebeuren. Daar hoort ook een verhaal bij over de gebeurtenissen in het gebied waar we morgen gaan lopen maar dan in 1944. Wij hebben vandaag 45,8 km afgelegd.
Dagtocht 2
De tocht gaat morgen zijn tweede dag in. Al snel na de start van dagroute 2 komen we door Carentan. Dit stadje was door de geallieerden bijna plat gegooid met brandbommen vanwege het heftige verzet van de Duitsers. Het bombardement kon net op tijd worden terug geroepen toen bleek dat het stadje nog vol met burgers zat.
Wij lopen nu om de zeearm heen die ons gisteren de weg naar het oosten afsloot. Als we weer bij de kust aankomen komen we al snel aan bij Pointe-du-Hoc. Een groep US-Rangers moest tijdens D-day de rechtopstaande kliffen beklimmen om de daarbovenop staande batterij te veroveren. Oorspronkelijk zou een groot aantal Rangers landen maar door het slechte weer dreven veel landingsboten af of sloegen om. Hierdoor landen slechts van 250 mannen en ging ook veel klimmateriaal verloren. Daardoor moesten de Rangers vaak met handen en voeten de kliffen beklimmen. Met ware doodsverachting heeft de kleine groep daarna de batterij veroverd en een paar dagen moeten verdedigen tegen een enorme overmacht aan Duitsers.
Als we dan verder langs de kust lopen komen we in de middag langs Omaha Beach.
Tijdens de landingen op dit strand vielen de meeste slachtoffers van alle stranden.
De verdediging van deze stranden was bijna gereed. Overlevenden vertelden later dat de zee rood kleurde door het bloed. Vooral de westzijde van dit landingsgebied dat de codenaam “Sector Charley en Dog Green” kreeg was een bloedbad.
Wij lopen verder en komen langs een kleine eenvoudige maquette op de waterkering langs het strand. Hier heeft in 1942 een commando raid plaats gevonden met de Nederlandse Commando Jan Helling in de groep. De raid is mislukt maar de Nederlander heeft de oorlog wel overleefd. Na een paar meter komen we dan aan bij het monument voor Omaha Beach. Hier wordt ook even een lunch verzorgd voor de lopers.
Als de lunch is verorberd lopen we door en brengen een bezoek aan de Amerikaanse begraafplaats waar ruim 9300 gesneuvelde Amerikanen liggen begraven. Vandaar uit lopen we naar het eindpunt. We maken alleen nog een kleine omweg om Wiederstandsnest 60 te bezoeken. Dit is de echte batterij die te zien is in de film de “Longest Day” waarin majoor Pluskat door de telefoon schreeuwt dat de invasie is begonnen. Wij lopen morgen 50,9 km.
Herdenkingen
Ter nagedachtenis aan alle slachtoffers van commandoacties zal er bij het monument van de raid uit 1942 een krans worden gelegd. Op de Amerikaanse begraafplaats zal door het detachement met de nodige eer een krans worden gelegd ter ere van de Amerikaanse slachtoffers van de strijd tegen het nazisme.
Dagtocht 1 Sainte-Mère-Eglise
De tocht is gestart, de lopers en al het materiaal is aangevoerd naar Normandie. De eerste overnachtingsplaats is door de groep ingericht. Wij gaan lopen! Nog maar 1022 km te gaan.
Gebied in 1944
Wij hebben deze eerste dagtocht genoemd naar het beroemdste plaatsje in Frankrijk voor wat betreft luchtlandingen in Frankrijk. Rond deze plaats moesten ruim 13.000 para’s het gebied ten westen van de landingsplaatsen veiligstellen en de routes vanaf het landingsstrand Utah Beach landinwaarts met de daarbij behorende bruggen veroveren. De droppings vonden plaats in de nacht voorafgaande op de echte landingen van D-day. Door het slechte weer en doordat de gebieden door de Duitsers onderwater waren gezet kwamen veel Para’s om en werden ze zeer verspreid gedropt. Ze hebben als leeuwen gevochten en hebben het met veel kleinere groepen dan bedoeld vol weten te houden totdat ze door de troepen vanaf Utah Beach werden ontzet. Op Utah Beach verliepen de landingen voorspoedig. De landingen vonden niet plaats op de bedoelde plek. Gelukkig want hierdoor landden ze in een gebied met veel minder verdediging. De Duitsers pakten na de eerste uren de verdediging wel flink op. Daarom heeft het wel ruim een dag geduurd voordat de gedropte Para’s in Sainte-Mère-Eglise konden worden ontzet. Er liepen toen nog duizenden para’s elders in het gebied. Soms alleen, anderen weer kleine groepen vormend, Maar allemaal de Duitsers onder druk zettend.
Dagroute 1
Wij starten bij het monument voor het 507 Para Infanterie Regiment (PIR) in Amfreville. Vandaar lopen we richting kust over de zwaar bevochten weg naar de brug over de rivier de Merderet. Hiervandaan lopen we naar het dorpje Sainte-Mère-Eglise. Als we dit dorp verlaten slaan we een iets oostelijkere richting in en komen dan al snel langs de Batterij van Azeville. Hier zullen we de eerste koffiepauze houden. Als de route dan wordt voortgezet komen we bij de grotere batterij van Crisbeck. De groep zal hier even langs de verschillende bunkers lopen. Van daaruit is het nog maar een klein stukje naar de kust. De route slaat rechts af en we lopen echt langs de stranden van Utah Beach. Halverwege gebruiken we de lunch bij een van de strandovergangen die door de landingstroepen zijn gebruikt.
Het centrum van de landingen was door het slechte weer meer naar het oosten terecht gekomen. Verder weg van de grote batterijen. De verdediging was hier veel minder zwaar en de landingen verliepen dan ook redelijk gunstig.
Nadat we het museum van landingsstrand Utah Beach zijn gepasseerd lopen we weer landinwaarts. Wij moeten namelijk om een zeearm heenlopen, net zoals de geallieerden. Wij komen dan door het dorpje Angoville-au-Plain.
Het kerkje was door een aantal Amerikaanse medics ingericht als eerste hulppost. Ook Duitsers werden hier verpleegd. Het dorp is meerdere keren aan de andere kant van de frontlinie komen te liggen. Zowel de geallieerden als de Duitsers lieten de eerste hulppost ongemoeid. De kerk ziet er nog net zo uit als in 1944. Op de banken zijn de bloedsporen van de gewonden nog te zien.
Wij bezoeken het kerkje. Na ons bezoek aan het kerkje komen we al snel bij het eindpunt van deze dagroute Saint-Comes-du-Mont. Wij lopen morgen 45,8 km.
Herdenkingen
Ter nagedachtenis aan alle omgekomen para’s zal er bij het monument van 507PIR door de groep een krans worden gelegd.
Vanwege het bijzondere verhaal en het bijzondere beeld zal de groep de kerk van Angville-au-Plain bezoeken. Ter ere van alle medics in de wereld zal aan de kerk een wapenschild worden aangeboden. U zult in het verslag van dagroute 7 meer kunnen lezen over medics.
Bestuur & Organisatie
Het organiseren van de NMM2022 is omvangrijk. Daarnaast is er ook veel geld nodig om het mogelijk te maken. Om dit financieel goed te kunnen regelen is een stichting opgericht. Het bestuur bestaat uit 3 personen: voorzitter, secretaris en penningmeester. De Stichting Normandië Memorial Mars 2022 heeft bij een Nederlandse Bank een bankrekening geopend voor het kunnen betalen van de rekeningen en het beheren van de financiën. De Stichting NMM2022 is door de Nederlandse Belasting aangemerkt als Algemeen Nut Beogende Instelling.
Stichting Normandië Memorial Mars 2022
E-mail: NMM2022@outlook.com
http://www.normandiememorialmars2022.nl/
Bank rekening Stichting NMM2022 : NL 08 INGB 0006 5702 68
Goede doel
Prinses Beatrix Spierfonds
De prestatie die wij in de vorm van de 1.000 km lange NMM2022 leveren staat in schril contrast met de beperkingen die mensen ondervinden die getroffen zijn door een vorm van spierziekte. De moed en het doorzettingsvermogen van deze patiënten heeft veel raakvlakken met de kernwaarden van ons Korps. Wij willen geld inzamelen voor onderzoek naar oorzaken en genezing van spierziekten zoals o.a. amyotrofische laterale sclerose (ALS), Guillain-Barré syndroom (GBS), spinale musculaire atrofie (SMA), en vele andere spier gerelateerde ziekten.
Het geld wordt geschonken aan het Prinses Beatrix Spierfonds die onderzoek naar oorzaken en genezing van spierziekten mede mogelijk maakt. Kijk op https://www.prinsesbeatrixspierfonds.nl/spierziekten voor meer informatie.
