Donderdag 14 maart 2019 was de dag waarop we afscheid hebben genomen van een coryfee van ons Korps. Nou ja… afscheid… gelukkig voor ons gaat Pieter Vlam ons, nu na zijn FLO, nog ondersteunen als beheerder van de Sander Klap schietbaan. Maar deze dag was wel een dag waarin we terugkeken op het militaire hoofdstuk in het leven van Pieter, een hoofdstuk welk zich 33 jaar lang hier in Roosendaal heeft afgespeeld.
Pieter had aangegeven dat iedereen welkom was, maar ook niemand zich verplicht hoefde te voelen. Komst was al een geschenk genoeg en het was ook zijn wens om geen lange rijen te laten ontstaan. Binnen een klein half uur na aanvang van de receptie stond er een rij tot in de hal en werden Pieter en Jeanet overladen met cadeaus en bloemen.
Toen iedereen voorzien was van een drankje en een bitterbal beet Commandant KCT, de kolonel Van den Berg, de spits af als eerste spreker. Eerst vond het officiële gedeelte plaats waarin Pieter, en zijn familie natuurlijk, warm welkom werden geheten en het certificaat met bijbehorende draagspeld ten teken van het functionele leeftijdsontslag van Pieter werden uitgereikt. Dit officiële gedeelte werd gevolgd door een speech met serieuze momenten, maar vooral ook leuke anekdotes. Hierin verwerkt zat ook een pubquiz waarin de aanwezige gasten vragen omtrent Pieters verleden voor de kiezen kregen. Last, but zeker not least, werd er op een zeer ludieke-, en voor Pieter actieve manier, ingegaan op zijn overgang van adjudant naar burger medewerker.
Na wederom een hapje en een drankje was het eerst de beurt aan de kapitein Bert die al snel de gehele zaal op zijn hand had. Bijna iedereen lag op de grond van het lachen tijdens de speech die we hier maar niet zullen gaan herhalen. Hierna was het de beurt aan de Adjudant BD Ab, Pieter zijn schoolset-instructeur in de begin jaren van zijn militaire loopbaan. Ab ging in zijn speech in op deze begin-jaren van Pieter bij defensie, in zijn opleiding en start bij de stoters.
In de speech van de Korpsadjudant werden we allemaal herinnerd aan de goede zorg van Pieter voor het thuisfront. Niet alleen zijn eigen thuisfront, maar ook dat van de collega’s. Het bewijs daarvoor werd geleverd met het ansichtkaartje dat Pieter aan de moeder van de Korpsadjudant, mevrouw Groenendijk, had gestuurd ten tijde van hun gezamenlijke uitzending naar Afghanistan in 2007. Pieter had dit gestuurd om haar persoonlijk te bedanken voor de vele pakketten met snoep en sigaren aan haar zoon, waar hij deelgenoot van kon zijn.
Als voorlaatste spreker nam de generaal Swillens spontaan de microfoon ter hand met mooie oprechte woorden van dank richting Pieter. Hierin werd vooral ingegaan op de tijd dat de generaal, toen net van de KMA, pelotonscommandant werd en Pieter zijn pelotonssergeant was, en wat dit voor hem betekend heeft.
Uiteraard nam als laatste spreker Pieter zelf nog even de microfoon ter hand. Normaal praat Pieter natuurlijk niet zoveel maar deze gelegenheid kon hij natuurlijk niet voorbij laten gaan. 😉 Hij gebruikte deze gelegenheid om zijn dankbaarheid uit te spreken; dankbaar richting het Korps waar hij vele mooie jaren heeft mogen werken en naar zijn collega’s, maar vooral ook dankbaarheid richting zijn familie die hem gedurende zijn carrière altijd de nodige ruimte en steun heeft gegeven. Met deze mooie, open en eerlijke woorden sloten we deze dag af met een lach maar ook een oprechte traan.
Alhoewel, afsluiten..? Natuurlijk bleef het nog wel even gezellig, bleven er genoeg mensen plakken en werden er nog menig drankjes genuttigd. Het was voor mij de eerste keer als ceremoniemeester tijdens een FLO receptie en het was voor mij een eer om dit voor Pieter, een mooi mens, fijne collega en voorbeeld onderofficier te mogen doen.
sergeant-majoor Koen
