ZEEUWSE OUD-COMMANDO’S AANWEZIG BIJ HERDENKING OPERATIE MALLARD 2016.
‘Operatie Mallard’ was de codenaam voor de nachtelijke oversteek van het Sloe. Geallieerde troepen onder Canadees bevel staken begin november 1944 de smalle strook water tussen Walcheren en Zuid-Beveland over om een bruggenhoofd te vestigen op Walcheren. Door het felle Duitse verzet ging dit ten koste van vele levens. Voor Canada was het een van de grootste militaire operaties uit de Tweede Wereldoorlog.
De bekendheid van de Slag om de Schelde, na de landingen in Normandië de tweede beslissende slag van de Tweede Wereldoorlog in West-Europa, is bezig aan een inhaalslag. Bergen op Zoom, Vlissingen en het Bevrijdingsmuseum Zeeland doen hun uiterste best om deze ‘vergeten slag’, die in heftigheid niet onderdeed voor de gevechten bij de landingen in Normandië, beter onder de aandacht te brengen. De Slag om de Schelde wordt dit jaar voor het eerst een week lang herdacht met verschillende activiteiten in Zeeland en West-Brabant.
Eén van de activiteiten is de herdenking van Operatie Mallard bij de monumenten aan de Sloedam en de daaraan gekoppelde Mallardmars die dit jaar op 29 oktober voor de 7e keer georganiseerd wordt door het Bevrijdingsmuseum in Nieuwdorp. Al enkele jaren wordt aan deze wandeltocht deelgenomen door een aantal oud-commando’s van Commandovereniging Zeeland. Vandaag loopt een zevental ‘groene baretten’ van de COV mee die het gezelschap van een commandovrouw welgezind accepteren. Na een kilometertje of zes wordt de wandeling onderbroken om deel te nemen aan de herdenking op de Sloedam.
Na het welkomstwoord door de heer Tiede Van de Guchte schetst gedeputeerde Harry van der Maas een beeld van de strijd om de Schelde die van cruciaal belang was om de haven van Antwerpen bereikbaar te maken voor de geallieerde schepen voor de bevoorrading van de troepen. De aanvoerlijnen waren te lang geworden. De strijd begon in Zeeuws-Vlaanderen van waaruit werd overgestoken naar landingsplaatsen op Zuid-Beveland en Walcheren. “Het was een toneel van ongekende strijd. Vele militairen en burgers aan weerszijden van de Westerschelde lieten hierbij het leven. We mogen niet vergeten wat onze vrijheid gekost heeft. Wethouder Arjan Beekman van de gemeente Middelburg memoreert de heftige strijd om de Sloedam, toen nog bestaande uit een spoordijk, een tweebaansweg en fietspaden. “Zovelen brachten voor de vrijheid van medemensen het ultieme offer. We zijn hen zeer veel dank verschuldigd. Straks zijn we één minuut stil. Eén minuut voor de levens van velen. Een moment om bewust na te denken over hoe erg het was.”
Na een muzikaal intermezzo door Interscaldis Pipes and Drums leest oud-marinier Hans Blommaart de ‘Act of Remembrance’ voor, waarna Gertrude van de Ketterij, trompettiste van Muziekvereniging Arnemuiden een vlekkeloos Taptoesignaal blaast.De minuut stilte wordt afgesloten met het spelen van het ‘Lament’ ter nagedachtenis van de doden door piper Gilbert Hekhuis.
De hand moet erg lang aan de baret, wat van sommige veteranen zichtbaar grote inspanning vraagt, tijdens het spelen van de volksliederen van Canada, Frankrijk, Groot-Brittannië en het Nederlandse Wilhelmus. Als detachementscommandant Peter Jansen zijn manschappen in rust heeft gezet volgt het leggen van een groot aantal kransen en bloemstukken. De Canadese Defensie-Attaché kolonel Michael.G.A. Hogan legt een bloemstuk namens de Canadese strijdkrachten. Kolonel Joost Doense, plaatsvervangend commandant 13 Lichte Brigade, tevens Regionaal Militair Commandant Zuid, legt met luitenant ter zee Gerry Veeke een bloemstuk namens de Nederlandse Strijdkrachten. Commandovereniging Zeeland wordt mede vertegenwoordigd in de bloemlegging van de gezamenlijke verenigingen van Zeeuwse veteranen en (oud-)militairen.
Na afloop van de plechtigheid is het lunchpauze voor de oud-commando’s. De broodjes, eigenhandig gereed gemaakt door secretaris Ko de Jonge, worden genuttigd onder een mild zonnetje dat na het mistige begin, de dag een vrolijk aanzien geeft. De manschappen gaan er na het fourageren iets te vroeg vandoor. Een korte lift in de volgauto van de secretaris is de eer te na van de dame in het
gezelschap. In een stevig tempo weet ze de groep na ongeveer een kilometer te achterhalen. Twee doorgewinterde stappers zijn intussen ontsnapt uit het peloton. Het tempo van de groep was hen te laag, samen uit, samen thuis was even niet van toepassing.
In het naar de ‘Bevrijdingspark’ van het museum verplaatste noodkerkje van Ellewoutsdijk vinden de mannen elkaar terug en kunnen de welverdiende medailles worden uitgedeeld.
Met dank aan Commandovereniging Zeeland.
