14 april, 10.00 uur, sta ik met vijftig andere sollicitanten op het station van Roosendaal voor de kennismakingsdagen van de mooiste, maar ook de meest gevreesde, eenheid van de Koninklijke Landmacht.
Na aankomst op de Engelbrecht van Nassaukazerne neem ik met gezonde spanning deel aan de eerste test van deze week; de conditieproef. Een uur later ga ik moe maar voldaan met een positief resultaat terug naar het tentenkamp, maar niet voordat we helaas zeven man moeten achterlaten. We waren nog geen tien minuten op het tentenkamp of we kregen weer een ‘sportmomentje’. Ik ben daarbij goed naar de klote gegaan. Bloed, zweet en kots heeft het me gekost.
Die avond kregen we een mooie voorlichting en gingen we zwemmen, waarbij eerlijkheid prioriteit nummer één was. Ik had alles voor 100% behaald en wilde eigenlijk graag naar bed, maar tot mijn grote verbazing gingen we aansluitend tot vroeg in de ochtend een oneindige ogende kaart en kompas route lopen. Na een half uur slaap, wallen tot onder mijn kin kregen we inspectie van de instructeurs. Daarna… volgde die verschrikkelijke groepsopdracht, die voor mij echt de hel op aarde leek! Gelukkig kregen we wat rust tijdens een voorlichting over het KCT en konden we na de verplaatsing te voet van de kazerne naar het tentenkamp eindelijk iets langer slapen.
De volgende ochtend 06.00 uur, ogen amper open en lood in de schoenen begon het gedonder waarbij ik echt tot het gaatje ging. Nu, 12.00 uur op 16 april zit ik hier vol pijntjes, maar voldaan en trots dat ik de kennismakingsdagen van het KCT uitgelopen heb. Ik heb veel geleerd, het was mooi, zwaar, maar zinvol als voorbereiding op mijn droom; het worden van Commando Speciale Operaties!
Bob (nummer 49)
