Korpskerstdiner omarmt nieuwe traditie
Kenners van het Korps Commandotroepen weten dat aan de vooravond van het kerstverlof het jaar gezamenlijk in stijl wordt afgesloten met het traditionele Korpskerstdiner. Uit dank voor de inzet en opofferingsgezindheid van het personeel, neemt het kader nagenoeg alle werkzaamheden op zich die behoren bij het uitserveren van een zittend diner. Van opscheppen tot en met de spoelmachine, (getrainde) kaderhanden zorgen voor een vlotte doorloop en afwikkeling. Gelukkig blijft de bereiding van het diner voorbehouden aan de professionele koksploeg van het Korps, niet iedereen lust immers ‘partisanensoep’ of ‘brandnetels a la crème’.
Gevallen kameraden horen erbij!
Het viergangendiner wordt afgewisseld door een aantal sprekers. De compagnies sergeant-majoor 104 Cotrcie, sergeant-majoor (smi) Chris, bijt de spits af. Tegen de achtergrond van een KCT-banner, staat een compleet gedekte tafel. Echter het wijnglas staat ondersteboven. In een dichtvorm brengt hij een ode aan de ontvallen kameraden en belicht de symboliek achter de gedekte tafel. Zij waren een deel van het Korps, zij zijn een deel van het Korps en zullen altijd een deel van het Korps blijven. Daarom mogen zij ook niet op het Korpskerstdiner ontbreken, nu niet, nooit niet. De ‘minuut-stilte’ die smi Chris vraagt, is zwaar beladen met gedachten die ongetwijfeld door ieders hoofd moeten zijn gegaan. De onvermijdelijke ontlading volgt in een bevrijdend applaus. Gevallen kameraden maken in de toekomst een onlosmakelijk deel uit van het Korpskerstdiner.
Onderlinge verbondenheid
De Korpscommandant, kolonel René van den Berg, kijkt terug op een bewogen jaar en dankt de mannen en vrouwen van het Korps voor de energieke wijze waarop zij zich hebben ingezet. De opdracht stond altijd centraal en werktijden waren irrelevant. C-KCT staat ook stil bij Operatie ‘KRAAI’. Ingezet door de voorlopers van het huidige Korps op 19 december 1948 in het verre Nederlands-Indië. Net zoals KCT personeel dat op dit moment op missie is in Irak, Afghanistan en andere afgeschermde operaties, moesten zij de kerstperiode ver van familie en vrienden doorbrengen. Kolonel van den Berg leest onverkort een kerstboodschap voor, van detachementscommandant Special Operations Advisory Team in Mazar e Sharif (Afghanistan), majoor Frans. Uit de brief spreekt de onderlinge verbondenheid tussen mannen en vrouwen van het KCT, met of zonder groene baret. Een verbondenheid die ook door het Korpskerstdiner wordt onderstreept. In zijn afsluiting geeft de kolonel zijn speerpunten voor 2019 aan en gunt een ieder van harte een mooi kerstverlof, waar de figuurlijke batterijen weer kunnen worden opgeladen en het thuisfront de aandacht krijgt die het verdient. Als dank voor hun begrip, toewijding en ondersteuning van dat thuisfront, heeft C-KCT gemeend een cadeaubon aan te bieden.
De waan van groei en vooruitgang
De aalmoezenier, majoor Javelin Zwakhalen, schetst de huidige wonderlijke en unieke tijd. De druk op het individu is sterk toegenomen en de mens moet van alles. De aal stelt vast dat de grootste druk toch echt door het individu zelf wordt uitgeoefend. Zolang het successen betreft gaat dat prima, echter bij tegenslag volgt verbittering. Met het geloof als voorbeeld, geeft hij aan dat het individu niet constant op zijn tenen hoeft te lopen. Het geloof, zover je er in die gemeenschap bent opgenomen, biedt je kracht om te presteren en garandeert je tevens een vangnet als het minder gaat. De boodschap, helemaal teruggebracht naar de huidige tijd, is dat je als individu niet constant hoeft te zijn, omdat het Korps dit reeds voor jou is. Zo zegt hij verder: “Het is noodzaak om onze denkbeeldige individualiteit ondergeschikt te maken aan de geest van de gemeenschap die sterker is en constanter dan elk individu dat er onderdeel van uitmaakt. In ons geval is dat het KCT en meer specifiek de Korpsgeest”.
Feestavond
Na het diner ondergaat de zaal met behulp van vele handjes in een handomdraai een metamorfose. Van stijlvolle eetgelegenheid naar partyzaal. Als even later een ieder in burger is teruggekeerd, zet de band – aanvankelijk aftastend – haar repertoire in. Na terugkoppeling van de eerste ‘meebrullers’ en waarneembare voorzichtige danspasjes, weet de band welke kant het op moet gaan. Het bleef nog lang gezellig op de Engelbrecht van Nassaukazerne. Mooie dagen gewenst en tot volgend jaar.
