Donderdag 15 november 2018 was een memorabele dag, twee coryfeeën van ons Korps namen afscheid. Voor hen was de tijd was aangebroken om na jaren van inzet te gaan genieten van hun FLO. En dat is welverdiend kunnen we wel zeggen. Jan Booij en Han de Vries werden op deze mooie dag uitgezwaaid, wat we natuurlijk niet zomaar voorbij konden laten gaan.
Van tevoren was door beiden al aangegeven dat van ons Korps iedereen welkom was, ook de relaties. Dat hieraan veel gehoor werd gegeven was al na het eerste half uurtje duidelijk. Al kort na het begin van de receptie stond er voor de beide heren een lange rij van mensen die Han en/of Jan geluk wilden wensen en een cadeau wilden geven. Tja, je krijgt natuurlijk waar je recht op hebt. Al snel waren de tafels achter hen gevuld met cadeaus, bloemen en niet te vergeten, flessen drank van allerlei soort.
Plotseling klonk er echter harde muziek met het welkomstlied van Sinterklaas, gevolgd door een harde dreun van ‘hardcore’ Technomuziek. Opeens vlogen er pepernoten door de kantine die werden geworpen door een Zwarte Piet. Ja, u leest het goed, er was een levensechte Zwarte Piet. Kort na het verschijnen van Zwarte Piet was daar ook de goedheiligman, Sinterklaas. Nadat beiden nog een modern dansje hadden gedaan nam de Sint het woord. Ze vertelden anekdotes over Jan en Han en zo kwamen we er achter dat Jan eigenlijk Foeke heet en Han heel veel Risico-managementtermen binnen het Korps de ether in heeft geworpen. Maar het eind van het liedje was dat Jan en Han op verzoek van de Korpscommandant in de bekende zak moesten en naar Spanje gezonden moesten worden. Natuurlijk was er ook een serieuze toon want Jan en Han hebben jarenlang de honneurs van de Sint en Piet bij het Korps waargenomen. Hiervoor mochten zij een certificaat ontvangen. Na dit alles was het tijd voor het afscheidslied van Sint en Piet omdat zij een drukke tijd tegemoet gingen.
Jan en Han mengden zich snel weer tussen de gasten, want het handje schudden was nog lang niet klaar. Voor iedereen was voldoende drank, wat ook veel werd genuttigd. Tussendoor werd er door diverse mensen gesproken. De Korpscommandant, kolonel Van den Berg, beet de spits af. Hij bracht naast de carrière van de heren ook nog een aantal leuke feitjes boven tafel, waarmee onze commandant de lachers op zijn hand kreeg. Ook Jan en Han wisten het publiek te boeien met een ludieke duo-presentatie waarbij Han het even te kwaad kreeg en met moeite zijn tranen kon bedwingen.
Om te voorkomen dat er op een later tijdstip geen zinnig woord meer uit zou komen kozen ze voor de aanval als de beste verdediging. Om de beurt namen ze het woord waarbij niemand gespaard bleef!
Een paar anekdotes uit de lange stroom van grappen en grollen waarin beiden zijn afgestudeerd:
“Wij zijn blij met jullie aanwezigheid. Helemaal top, want met een boel van jullie hebben wij lief en leed gedeeld. Denk hierbij aan uitzendingen, scheidingen, opleidingen maar ook de feesten/breveteringen et cetera.
Collega onderofficieren, als jullie om je heen kijken zijn er ook veel officieren aanwezig en we weten allemaal de overeenkomst tussen officieren en Duitse herders? Namelijk: je kunt ze van alles leren maar vertrouwen kun je ze nooit. Dat geldt echter niet voor de officieren die hier vandaag aanwezig zijn, die zijn uit het goede hout gesneden van hoog tot laag.”
“Met onze periode als PIG biggen, pantserstorm, de parate periodes bij de 104/105/108/SSV hebben wij als onderofficieren mogen acteren als plg lid / plv / plg cdt / PS / PSM / CSM / Adjo, ja zelfs in de korpsstaf en een eigen camping, lees tentenkamp. Super dat het KCT ons die mogelijkheid heeft geboden. Daarbij tips & tools en een draai om de oren van onze oudere collega’s die ons daarin hebben begeleid. Dit verklaart ook hun grijze haarkleur, niet alleen vanwege de leeftijd maar ze dachten ook: wat spoken die twee nu weer uit.”
“Echter, onze roots liggen als dienstplichtige bij de mariniers en pantserinfanterie eind jaren ’70. Han eerst als dienstplichtige in 1979 naar Libanon, jawel hier staat een Nobelprijswinnaar, en daarna als rijinstructeur 4-tonner tot hij in 1985 het licht zag en wij elkaar troffen op de KMS in Weert. Aansluitend aan zijn KMS periode haalde hij in 1988 zijn groene baret.
Jan zat t/m 1985 bij de mariniers en had daar een gigantisch mooie tijd, koud weer getraind, NEC sportteam en als hoogtepunt zijn groene baret in 1982. Dit alles was voor hem de basis voor de rest van zijn LOOPBAAN.”
“Het KCT heeft ons zoveel moois gebracht. Het was voor ons een eer om als onderofficier te hebben mogen dienen bij deze geweldige eenheid. Neem van ons aan, ondanks een paar bruine plekken, het gras is echt nergens groener dan bij het KCT.
Alles bij elkaar staan we hier samen met 17 officiële uitzendingen, ruim 3500 sprongen en heel veel liters alcohol, en wat hebben wij gelachen.
Samen met onze oud collega’s, vrienden en familie hopen wij onze resterende tijd met ons allen in goede gezondheid en met veel plezier te beleven onder het Korpsmotto Nunc aut Nuncquam.”
Tot verrassing van Jan nam ook zijn zus het woord, die in een prachtig rijm, in goed verstaanbaar Limburgs, een tipje van de sluier oplichtte over Jan in zijn jonge jaren.
Om de verrassing compleet te maken namen beide echtgenotes van Jan en Han het woord, wat niet alleen beide heren maar ook menigeen in zaal ontroerde.
Er waren veel sprekers die het beste van onze twee FLO’ers naar voren brachten. Zeer bijzonder was ook de speech van Bert, de directe commandant van Han. Hij had een aantal veren bij zich die hij zowel Han als Jan in hun ………. wilde steken.
Han werd nog blij verrast door Leo ,waarvan hij de eervolle vermelding van oudste para kreeg. Als ervaren para-instructeur een titel die voelt als een kroon op je werk
De middag ging veel te snel voorbij en het werd tijd voor Han en Jan om écht afscheid te nemen. Eerst moesten nog alle geschenken in twee combi’s worden geladen. De voertuigen zaten echt tot de nok toe vol. Het zal voor alle twee nog even duren voordat ze de nieuwe drankvoorraad op hebben. Als ze bij ieder glas nog terugdenken aan hun tijd binnen het KCT, dan denken ze nog lang terug aan het Korps.
