In 2010 werd de allereerste Bike Week KCT gereden die destijds natuurlijk naar Achnacarry in Schotland ging. Vele Bike Weeks (BW) volgden en het werd de gewoonte om er elk jaar een te organiseren voor KCT- personeel en personeel dat voor het KCT werkt. BW 2019 werd dus het 2e lustrum, oftewel de 10e keer en het organisatieteam zou er iets speciaals van maken. Er werd gekozen voor de Dolomieten in Italië. Best ver weg, dus werd besloten om het evenement twee dagen langer te maken dan gebruikelijk.
Van 23 t/m 29 juni werden in 7 dagen maar liefst 3168 km gereden door 18 motoren en een volgauto (motorambulance) die eveneens dienst deed als verzorgingsvoertuig.
De eerste dag werd al een lange rit (750 km) naar de Bodensee, Pfullendorf waar het International Special Training center(ISTC) is gesitueerd en waar het KCT al sinds eind 80’er jaren participeert met 3 functies (1 officier als S-3/5 en 1 of 2 onderofficieren als instructeurs in een van de trainingsdivisies). Er waren kamertjes geregeld, dus we hoefden geen tent op te zetten na de lange rit, en afspraken gemaakt voor het ontbijt op de kazerne voor maandagochtend. Maar eerst was er na aankomst een maaltijd georganiseerd door het organisatieteam bij Hackl Schorsch in Ilmensee, een lokaal eetcafe met biergarten en bovendien zeer bekend bij de collega’s die ooit in Pfullendorf geplaatst zijn geweest (waaronder twee deelnemers, red.). Het werd dan ook krulfriet en chickenwings en Hackl had er werk van gemaakt, want bijna niemand kon die hoeveelheid voedsel op. Op maandagochtend na het ontbijt ging de route via Oostenrijk naar Italië. We passeerden plaatsen als Meersburg, Lindau, Bludesch, Voralberg, Sankt Anton etc., om uiteindelijk in Bolzano uit te komen. Om precies te zijn iets ten zuiden van Bolzano in Caldaro (of Kaltern in het Tirools)
Op de camping (St. Jozef am Kalterer See) zouden we 4 nachten verblijven en in de Dolomieten 3 verschillende routes gaan rijden. Op dinsdag was het prima weer en de Road Captain besloot maar meteen de route met de Stelviopas te nemen, want stel dat het weer omslaat, dan is de route naar 2757m niet te doen. Met 48 haarspeldbochten gingen we omhoog naar de pas en we ondervonden dat de Stelvio geen makkie was en zeker niet voor de zware Harley motoren, maar je moet hem gewoon gereden hebben als je hier toch bent. Boven aten we met z’n allen de fameuze Stelvio worsten met brood, een “must do” event. Het werd een lange dag, omdat er een weg op de route bij Bormio was afgesloten en we een alternatieve route moesten nemen om de bergen heen waardoor er zo’n 90 km bij kwam. .
Op woensdag ging de route richting Cortina, iets minder hoge passen (1800m) en toch veel haarspeldbochten, maar ook lang gerekte bochten en dat leverde blijde gezichten op.
Het was warm die week en met 37 tot 40 graden was een duik in het meer van de camping bij terugkomst een welkome afkoeling. Gelukkig hadden we een grote tent bij ons om toch nog wat schaduw te creëren en onze gemeenschappelijke ruimte af te bakenen.
Donderdag ging de laatste route in de Dolomieten richting Trento, waarbij we ook weer een paar passen (1750m) namen en toch was het weer een heel andere route dan de eerste twee dagen.
De laatste avond in de Dolomieten hebben we afgesloten met een maaltijd in het restaurant en daar werden de speciale badges voor 10 x Bike Week uitgereikt aan de deelnemers die alle 10 Bike Weeks meegereden hadden. Deze keer werden er 6 badges uitgereikt aan Ep, Huub, Rien, Erwin, Richard L. en Leo. In de toekomst krijgt elke deelnemers die 10 Bike Weeks heeft gereden ook dit kleinood uitgereikt.
Op vrijdagochtend vertrokken we uit de Dolomieten om naar de Vogezen in Frankrijk te rijden voor onze laatste overnachting. Toch weer 600 km, de Fernpass, 3 files onderweg en nog een wegafsluiting op het laatste stuk van de route zorgden ervoor dat we pas rond 20.00 uur op de camping aankwamen. Overigens rijden we met de motoren wel vlot tussen de files door, maar de volgauto is een ander verhaal, dus l via social media locaties doorgeven, en al snel zagen we de volgauto op menig P-plaats onderweg weer terug.
De laatste dag, zaterdag, was het vertrek om 07.30 uur. De rit ging via Saarbrὔcken, Trier, Prὔm naar de Ardennen en daar via de Belgische snelweg richting Roosendaal, toch nog 460 km. Om 14.30 uur kwam het gros aan op de kazerne, want onderweg werd hier en daar al afscheid genomen van collega’s die niet in Roosendaal wonen en huiswaarts gingen.
We kijken terug op een bijzondere rit en zeker een aanrader voor iemand die een motortocht in de Dolomieten wil maken. Op naar Bike Week 2020.
Road Captain
