“Woensdag 1 november was het 73 jaar geleden dat Engelse, Canadese, Franse, Noorse, Belgische en onze eigen Nederlandse commando’s van No2 Dutch Troop, via amfibische landingen bij Vlissingen en Westkapelle de aanval inzetten om Walcheren te bevrijden van de Duitse bezetters.”
Met deze woorden opent luitenant kolonel Peter Buser zijn toespraak bij de herdenking van ‘Operatie Infatuate’, de codenaam van de strijd om Walcheren die onderdeel was van de Slag om de Schelde, in gang gezet om de doorvaart naar het al bevrijde Antwerpen mogelijk te maken en daarmee de aanvoerlijnen van materieel drastisch te bekorten.
De lkol heet de aanwezigen welkom namens Korps Commandotroepen en haar commandant kolonel Jelte Groen en schetst in zijn toespraak de problemen waar de commando’s mee werden geconfronteerd. Immers, de Duitse bezetting had van Walcheren één grote vesting gemaakt met bunkers, bewapend met zwaar geschut, zware kustbatterijen en op het strand uitgebreide draad- en mijnversperringen.
Hij kan zich voorstellen dat deze operatie voor No2 Dutch Troop veel meer betekende. “Ze streden op eigen grondgebied tegen een vijand die al vier jaar lang hun familie, gezinnen en vrienden gevangen hield in hun eigen land. Ze vochten in de voorste linies en hebben veel Duitse verzetshaarden en bunkers uitgeschakeld.”
De overweging van geestelijk verzorger Javelin Zwakhalen bestaat dit keer uit het voorlezen van een bijzonder aansprekend gedicht van eigen hand.
Na het commando Geeft Acht zet paradecommandant majoor b.d. Timmermans het ruim vijftig man tellende detachement in de houding voor de kranslegging door lkol Buser en adjudant Dick Jansen en brengt het detachement de eregroet terwijl over de herdenkingsplaats de loepzuivere tonen klinken van het signaal taptoe, geblazen door trompettiste korporaal 1 Maxine Tegelaers van Fanfarekorps Nationale Reserve, gevolgd door een minuut stilte.
Het detachement wordt afgemeld, waarna verplaatsing volgt naar Westkapelle. Na de lunch, verzorgd door het team van ‘Bij de Koster’, in het voormalige jeugdgebouw Moria, marcheert het detachement af naar landingsplaats Erica bij de Walradartoren. Daar sluiten ook de leerlingen van groep 7 en 8 van CBS De Lichtstraal zich traditiegetrouw aan bij het gezelschap. Na een kort welkomstwoord van majoor b.d. Timmermans spreekt burgemeester Rob van der Zwaag van de gemeente Veere de aanwezigen toe. Citaat: “Westkapelle heeft zeer zwaar geleden onder de oorlogshandelingen. Er zijn veel burgerslachtoffers gevallen. Niet door de bezetters maar door de voorbereidende beschietingen van de bevrijders om de zeedijk te vernietigen en het land onder water te zetten.“
Lkol Buser heeft een zeer bijzondere band met Westkapelle. Als dienstplichtig soldaat van KCT heeft hij in 1992 tweemaal bij het monument gestaan. De eerste keer in maart, tijdens de laatste fase van zijn afmatting en de tweede keer in november als kransdrager voor de toenmalige C-KCT, niet vermoedend dat hij vele jaren later op deze plek het woord zou voeren.
Hij legt ook hier samen met de adjudant een krans namens KCT, aangedragen door leerlingen van De Lichtstraal. Burgemeester Van der Zwaag legt een bloemstuk namens de gemeente Veere.
Bij de begraafplaats achter de vuurtoren vindt de herdenking plaats van de burgerslachtoffers. De regie is als vanouds in handen van leerkracht Paul Suijk en zijn leerlingen. In zijn welkomstwoord besteedt de heer Suijk aandacht aan enkele personen die jarenlang betrokken zijn geweest bij de herdenking in Westkapelle en waarmee een vriendschapsband is opgebouwd. Hij herdenkt majoor b.d. Mathieu Jeukens van de commissie herdenkingen van De Commandostichting, die begin januari plotseling overleed en Ad Sampon, oud-secretaris van Commandovereniging Zeeland die als contactpersoon met majoor Jeukens eveneens langdurig betrokken was bij de voorbereiding en uitvoering van de herdenking in Westkapelle.
Enkele jaren geleden werd deze rol overgenomen door zijn opvolger Ko de Jonge, eveneens in januari overleden. Kosteres Jannie Hoogstrate die met haar man Ab vele jaren voor thee en koffie zorgde bij de lunch en nazit, overleed afgelopen zomer plotseling, in haar stoel op het strand, in de zon. Zij heeft niet lang van haar pensioen mogen genieten. “Ook aan deze betrokken mensen zullen we denken als we straks één minuut stil zijn”, aldus de heer Suijk.
