De heer J. Smit, voorzitter van de Stichting Carnegie Heldenfonds, deed deze uitspraak op 9 oktober 2015 op de appelplaats van de Engelbrecht van Nassaukazerne ten overstaan van het aangetreden Korps en vele gasten, waaronder de burgemeester van Roosendaal. Het Carnegie Heldenfonds verleent onderscheidingen aan mensen die met gevaar voor eigen leven iemands leven hebben gered.
Twee bijzondere helden , een lid en een postactief lid van het Korps Commandotroepen kregen in aanwezigheid van hun familie en vrienden de hoogste onderscheiding van het Carnegie Heldenfonds: de Zilveren Medaille. De heer Smit wees in zijn toespraak op de spreuk Nunc aut Nunquam, nu of nooit. Met andere woorden: als het er op aan komt. Als je in een noodsituatie omkijkt naar een ander en levensreddend handelt met risico voor eigen lijf en leden, ben je een held.
De oudste van de twee is de toenmalig commando-sergeant Wil Scheringa. In de zondagnacht 1 februari 1953 vond de watersnoodramp plaats. Die nacht maakte sergeant Scheringa deel uit van de kaderklas, gereed om op maandagochtend te vertrekken naar Marche-Les-Dames. Rond 4 uur werden alle commando’s op de kazerne gealarmeerd. Anderhalf uur later vertrok de kaderklas naar Nieuw Vossemeer. Daar bleek dat het gezin Oostdijk was achtergebleven in een geheel door kolkend water omringd huizenblok. De dijkgraaf had getracht hen met een boot te bereiken, hetgeen was mislukt….. Wil Scheringa bond een klimtouw om zijn middel en zwom in dat gevaarlijk stromende, ijskoude water naar het huizenblok. Hij kon niet in een rechte lijn zwemmen, moest zich door het water vechten. Hij raakte onderkoeld, kwam vast te zitten in prikkeldraad onder de waterspiegel, maar zette door. Hij bereikte het huizenblok en kon daar het touw bevestigen waarlangs een boot kon worden ingezet. 60 jaar later hebben mevrouw Oostdijk en de twee kinderen hun redder weer ontmoet. Daarna is pas de onderscheiding aangevraagd. Vandaar : “een heldendaad kan niet verjaren”.
De tweede heldendaad, uitgevoerd door commando-korporaal der eerste klasse Wim, is van meer recente datum. Op donderdag 28 augustus 2014 is hij met zijn partner op vakantie in Vietnam. Ze gaan deelnemen aan een interessante cruise door de Halong Bay. Ondanks stormachtige omstandigheden gaat de tocht van start. Twaalf toeristen gaan aan boord, hebben zich geïnstalleerd in de toegewezen hutten en beginnen aan de lunch. Het schip deint behoorlijk op en neer, de storm lijkt stevig vat te krijgen op de boot. De opvarenden moeten de reddingsvesten aantrekken. Kort daarna begint het schip steeds meer over te hellen, waarna het plotseling kapseist. Bijna alle passagiers lukt het om de weg naar boven te vinden. Een oudere dame valt door een in horizontale stand staande deur de stuurhut in, die dan al half onder water staat. Haar echtgenoot tracht haar te helpen, maar dat lukt niet: ze zit vast. Het water trok haar dieper de stuurhut in. Wim trapt een ruit in om bij die vrouw te kunnen komen. Hij duikt met gevaar voor eigen leven de snel vol stromende stuurhut in. Hij brengt haar op zijn schouders naar buiten naar de meest stabiele plaats op de boot, die nog niet onder water is verdwenen. Later worden allen opgepikt door toegesnelde boten.
Na de medaille uitreiking werden beide gedecoreerden tijdens een receptie toegesproken door C-KCT, kolonel J. Swillens. Hij ging in op de kernwaarden van het KCT: moed, beleid, trouw, eer en trots. Oftewel: doen wat nodig is, ongeacht de consequenties voor jezelf. Doortastend handelen, niet opgeven. Deze waarden zijn van alle tijden. Het zijn de mensen die er werken die een speciale eenheid, speciaal maakt. Dat geldt zeker voor deze twee gedecoreerden.
Beelden van de uitreiking en een interview met Wil Scheringa en door hem geredde kinderen zijn op de site van omroep Brabant te zien.
Ga voor meer tekst/foto’s naar:
https://magazines.defensie.nl/landmacht/2015/09/11_erkenning-voor-heldendaden-carnegie-medaille
