Optreden bergachtig terrein SSVCIE

Afgelopen zomer heeft weer een delegatie van de SSVCIE deelgenomen aan de zomer-OBT in Oostenrijk. Omdat het reguliere programma van het KCT gewoon doorgang moest vinden, en dus ondersteund moest worden vanuit de SSVCIE, bestond de delegatie slechts uit een kleine 30 man. Voor deze 30 man is door de IG OBT van het OTCSO een leuk en uitdagend programma opgezet, waarbij ‘saamhorigheid’ een belangrijk component was.

Op maandag 24 juni, vóór appel, vertrok de bus richting Tupl Litzum-Wattens in Oostenrijk. De eerste dag stond dan ook vooral in het teken van de reis, legeren, verstrekken van uitrusting en de eerste briefings. Op locatie aangekomen, bleek dat het woord ‘zomer’ in zomer OBT een klimatologisch rekbaar begrip kan zijn. Er bleek namelijk nog best wat sneeuw te liggen hier en daar. En, naar boven kijkend richting de omringende toppen, vooral daar. Uiteraard mocht dit de pret niet drukken, zeker niet aangezien het heel de week mooi en zonnig weer beloofde te worden.

Voor de volgende dagen was er door de IG OBT een wisselprogramma opgezet. Er waren twee collega’s mee van de LO sport die in het kader van voorbereiden op de VO/ECO het programma meedraaiden en hier en daar een extra prikkel kregen. Zij zouden onder andere regelmatig een deeltaak krijgen als GPC. Uiteraard zijn de mannen direct opgenomen in de groep en het was vaak niet eens merkbaar dat ze niet van de SSVCIE waren.

Na een goede nachtrust en een heerlijk Oostenrijks militair ontbijt, startte de helft van de groep met een instructief rotsklim- en abseil-parcours, terwijl de anderen van de groep aan de eerste instructieve beklimming begonnen.

 

Tijdens de route omhoog werd regelmatig gestopt voor instructie over b.v. verplaatsingen of gevaren bij optreden in bergachtig terrein.

 

Het weer bleek zoals voorspeld inderdaad voortreffelijk. Voor de beklimming was het zelfs prettig dat we vroeg van start gingen. Omdat de temperatuur lager werd naarmate we meer stegen, hadden we uiteindelijk minder last van de steeds warmer brandende zon. Bij het rotsklim- en abseil-parcours hadden we dat voordeel uiteraard niet. Gelukkig bood tijdens de beklimming een zacht briesje en de aanwezige  sneeuw ook de nodige verkoeling. Dinsdag stond de middag in het kader van lessen over het bivak en het bivakmateriaal. Uiteraard moesten deze lessen dinsdag avond meteen in de praktijk worden gebracht in een niet-tactisch bivak. Uiteindelijk ontstond hier een gezellige en ontspannen sfeer. Niet in de zin van kampvuur, gitaar, en ander hippiegedrag, maar wel in de zin van collega’s uit een compagnie die altijd versplintert het KCT ondersteunde, die elkaar spraken. Ondanks dat ze al ruime tijd in dezelfde compagnie zaten, spraken sommigen elkaar voor het eerst. Dit soort momenten waren er vaker tijdens de OBT. Iets wat in de ‘waan van de dag’ vaak niet gezien wordt en onbelangrijk lijkt, maar wat uiteindelijk de kwaliteit van de SOF-ondersteuning vanuit de SSVCIE en de werksfeer wel verbetert.

 

De aanwezige  sneeuw bood ook de nodige verkoeling.

 

Op woensdag is het programma van dinsdag gewisseld tussen de groepen. Groep twee ging dus de berg op. Deze groep deed dit echter veel sneller dan de eerste groep en er hoefden geen lessen meer te worden gegeven. Hierdoor konden alle deelnemers in de middag wat langer klimmen in het rotsklim- en abseil-parcours. Tussen het klimmen door werden gewonde -casussen gespeeld door de aanwezige AMV-er, waardoor ook deze basisvaardigheid werd getraind. De dag werd wederom afgesloten in het bivak, om op de donderdag een klettersteig-parcours te klauteren. Net als voorgaande dagen waren er deelnemers die zichzelf even over fysieke of mentale punten heen moesten zetten. Ook dat was goed voor de saamhorigheid. Samen ‘afzien’, elkaar helpen, samen groeien, elkaar leren kennen. Aspecten die op de laatste dag van de OBT ruimschoots terug kwamen.

Op de vrijdag, de laatste dag, werd in de ochtend met busjes verplaatst naar het Stubai dal, om daar een van de zeven summits te beklimmen, de Serles. Met 1800 hoogtemeters, beginnend op een kleine 1000m en eindigend op ruim 2700m, een klim naar een geweldig uitzicht waarbij alle aangeleerde vaardigheden over verplaatsing in bergachtig terrein in de praktijk konden worden gebracht.

 

Een mooie klim en een schitterend uitzicht op 2718m.

 

De mooie tocht werd ‘s avonds afgesloten met enorme schnitzels in de Lizumer Hutte, om na een welverdiende nachtrust terug te verplaatsen naar de EvN. Met iedereen veilig RTB, een week met schitterend weer en alle oefendoelstellingen ruimschoots gehaald, was het een succesvolle en vooral ook leuke OBT zomer. Uiteraard met dank aan de IG-OBT!