Op de zeer warme maandag, 16 juli 2018, laten 59 oud-commando’s zich niet afschrikken door de voorspelde hoge temperaturen. Evenals de tienduizenden Nederlandse militairen die vanaf september 1946 verscheept werden naar Nederlands Indië gaven zij gehoor aan een oproep. Nu niet om strijd te leveren, of ‘de orde te herstellen’, maar om de 59 rode en groene baretten en hun toenmalige kameraden te herdenken die hun leven gaven in dienst van het vaderland.
De heer Jo Kneepkens, voorzitter van het bestuur ‘Stichting Nationaal Indiëmonument 1945-1952’, heet de aanwezigen welkom in een setting die afwijkt van het gebruikelijk. Niet het indrukwekkende monument met zuilen vormt deze keer de achtergrond van de erewacht. Vanwege de warmte wordt het peloton opgesteld onder een grote, veel schaduw gevende boom. De blazers mogen uitblijven, zodat het tenue van wit overhemd met korte mouwen toepasselijk doet denken aan het ‘tropenuniform’.
Jan Leijendeckers, secretaris van COV Limburg, heeft grote moeite gedaan om het de oud-militairen en bezoekers zo aangenaam mogelijk te maken. Voor de bezoekers zijn zitplaatsen opgesteld in de schaduw, water wordt bij de hand gehouden. Een vijftiental oud-commando’s neemt het zekere voor het onzekere en kiest voor een plaats op de stoelen.
Wouter Hillebrink, bestuurslid van de Commandostichting spreekt namens de commandogemeenschap de aanwezigen toe. Hij vindt het een eer om hier te mogen staan en de helden te herdenken die de strijd zelf hebben gestreden en hij is blij met de tendens in Nederland dat de KNIL militairen met hun inzet voor Nederland er gewoon bij horen.
Jacob Klaver, voorzitter van Commandovereniging Gelderland, vertelt op verzoek van de COV Limburg iets over de geschiedenis die verband houdt met deze herdenking. Klaver volgt hiermee de traditie die wijlen Mathieu Jeukens als voorzitter van de Commissie Herdenkingen ooit begon.
Jan Leijendeckers zet het detachement in de houding, waarna het dodenappel in verkorte vorm wordt voorgelezen door de 93-jarige Henk Fockens uit Ede, die actief heeft gediend in Indië.
Aalmoezenier Javelin Zwakhalen leest vervolgens zijn gedicht ‘Broeders’ voor. (Een bewerking van het gedicht dat hij schreef voor het 75-jarig bestaan van het KCT). De aalmoezenier is in burger vanwege een ernstige blessure aan zijn voet, waardoor hij geen schoenen kan dragen. Na het signaal taptoe, geblazen door trompettist Huub Boesten, klinkt het commando “geef acht” en “brengt Eregroet” en wordt een minuut stilte in acht genomen. Het signaal ‘reveille’ klinkt en het detachement kan weer in 1e rust.
Vervolgens wordt door Henk Fockens en Harry Bovens bij de herinneringsplaquette met de namen van de eerder genoemde gevallenen een krans gelegd met het opschrift ‘Namens De Commandostichting’.
De herdenking wordt afgesloten met het hijsen van de vlag en het spelen van het Wilhelmus. Het detachement wordt afgemeld, waarna nog een gezellig samenzijn volgt in het Generaal S.H. Spoor Paviljoen.
