Op 12 mei 2016 heeft oud-korpscommandant brigade-generaal Otto van Wiggen afscheid genomen tijdens een druk bezochte receptie op de EvN-kazerne in Roosendaal.
Brigade-generaal Otto van Wiggen was van 1998 tot 2002 korpscommandant.
Een periode waarin het Korps zich ontwikkelde van lange afstand-verkenners naar full spectrum Special Operation Forces.
Otto behaalde in 1982 zijn groene baret samen met zijn ECO maatjes Willem Melchers en Jan Booij.
Het instructieteam uit die tijd bestond uit Caro Lefevre, Henk Heesakkers, Rien Broeders en Albert Siegel. Henk Heesakkers werd later ook zijn pelotonssergeant.
Lkol Eric Jellema opende de receptie en geeft als eerste het woord aan C-KCT.
Iedereen die het Korps verlaat krijgt een aquarel van de appelplaats. Omdat de appelplaats de naam ‘Van Wiggen’ draagt een zeer toepasselijk geschenk vanuit het Korps.
Na C-KCT is er een lange rij sprekers die ieder op hun beurt in chronologische volgorde in de vorm van een cabaret de indrukwekkende carrière voor het voetlicht brengen.
Naast de nodige anekdotes zijn toch vooral de kernwoorden, luisteren, intelligente vakman, analytisch, humoristisch, onstuimig, morele moed, integer, visie, resultaat en leider, de woorden die tot uitdrukking brengen waarom de mens Otto van Wiggen zo bijzonder is.
De voormalig coach van Otto, oud C 104 Wrnverkcie majoor b.d. Theo Alsemgeest benadrukt dit in een videoboodschap met de woorden: “leiders worden geboren, soldaat zijn is een serieuze zaak!”
Zijn ECO-lichting 82-3 was ook in groten getale naar Roosendaal gekomen waar zij de avond voorafgaande aan de receptie een informeel afscheid hadden georganiseerd op het tentenkamp voor hun luitenant.
Commando Kasteleins van lichting 82-3 benadrukt in zijn afscheidsspeech met een prachtige anekdote alle mooie woorden, die bij alle andere sprekers naar voren kwamen.
Tijdens een oefening in de ECO was er na het inrichten van een waarnemingspost een zgn. putpaal (5 meter stam) over. Kasteleins moest deze in opdracht van de luitenant begraven. Bij een inspectie van de instructeurs bleek echter dat Kasteleins hem tegen een boom had gezet. De luitenant, verantwoordelijk voor de controle, had dit niet gezien en mocht de putpaal terugbrengen naar het basiskamp, de nodige kilometers verder. Kasteleins verwachtte een flinke uitbrander van de luitenant maar die bleef uit. De luitenant pakte zijn verantwoordelijkheid! Kasteleins vraagt zich af of hier misschien de titel van het boek van Otto is geboren, ‘niemand is belangrijker dan het team’.
Kasteleins bedankt namens de lichting 82-3 voor de geweldige tijd met de woorden: “ook in de periode daarna bleef je ondanks alle promoties altijd ‘onze luit’.”
Als afsluiting kreeg ‘de luit’ een speciaal ontwikkelde coin van zijn peloton. Een mooie waardering van de mensen waarmee Otto heeft deelgenomen aan de commando-opleiding en de parate periode daarna.
C-LAS, luitenant-generaal Leo Beulen sluit de rij sprekers. Uit hoofde van zijn functie reikt hij de gebruikelijke oorkonde en draagspeld uit. Ook sprak C-LAS hem toe als vriend en buurman. Tot slot krijgt Otto van C-LAS namens de Minister van Defensie het Ereteken in goud.
Otto bedankt als laatste alle aanwezigen en sprekers en gaf aan dat hij dit een prettige manier vond om afscheid te nemen.
