“Het gaat niet om mij”

Dit is de vaak gebezigde uitspraak van adjudant Pieter Vlam. Op 17 november kreeg Pieter ten overstaan van familie, vrienden en collega’s de gouden medaille uitgereikt voor 36 jaar eerlijke en trouwe dienst. De uitreiking werd verricht door C-KCT, kolonel Jelte Groen. Nu ging het even wel om hem!
Na het opspelden van de medaille gaf C-KCT een toelichting op het ontstaan van de medaille en een terugblik op Pieter zijn carrière.

Pieter is begonnen als dienstplichtig militair in januari 1980 bij de Stoottroepen in Ermelo. Omdat Pieter graag naar Libanon wilde werd Ermelo al snel verruild voor Assen om op te werken voor de uitzending. Hij vertrok met het 44e pantserinfanteriebataljon in het verkenningspeloton op uitzending. De terugkeer betekende gelijk einde dienstplicht en Pieter vertrok met groot verlof in februari 1982.

Hij pakte zijn oude vak als kalverslachter weer op maar het werk bij defensie bleef trekken. Pieter vulde de bekende aanmeldingsbon in en startte in januari 1982 op de KMS.

Na het afronden van de KMS volgde zijn eerste functie bij 13 pantserinfanteriebataljon In Schalkhaar. Hier draaide hij 3 zgn. “schoolsets” (basisopleiding van dienstplichtig militairen). In 1985 werd hij pelotonssergeant bij de A cie van 13 pantserinfanteriebataljon.
In 1986 begint Pieter bij het KCT en behaalt op 4 juli 1986 zijn groene baret. Na de ECO is Pieter begonnen als instructeur “pantserstorm”, een 2-weekse gevechtscursus voor infanterie-eenheden. Al snel daarna werd hij instructeur bij de ECO.
In 1989 is Pieter geplaatst bij 104 waarnemings- en verkenningscompagnie als PS en later als CSM.
Daarna weer als ECO instructeur tot 1992.

Bij de oprichting van 108 Commandotroepen compagnie in 1993 werd Pieter plaatsvervangend ploegcommandant om vervolgens in 1994 ingezet te worden met het verkenningspeloton in Srebrenica.
In 1995 volgde de bevordering tot sergeant-majoor waarna hij tot 1997 beheerder tentenkamp werd.
In 1997, bij de opstart van 105 Cotrcie werd Pieter CSM. In deze periode volgde 2 uitzendingen, LNO bij het Engelse SOCCE als deel van de JSO missie (Joint Commission Oberser) in Banja Luka, Bosnië. De tweede uitzending ter ondersteuning van de missie van een Artillerie afdeling in Kosovo.
Van 2001 tot 2004 voor het eerst een functie bij de Korpsstaf als sergeant-majoor Operationele Personeelszaken (OPZ). Ook hier weer een uitzending, dit keer naar Afghanistan als deel van VIPER 3.
Van 2007 tot 2009 een uitstapje naar de KMA als instructeur Civiel medisch Personeel, een 6 weekse opleiding voor operatiekamerpersoneel voor de Role 2 en 3.
In 2009 weer terug bij het KCT bij de sectie 3 met in 2010 een uitzending naar Kabul, Afghanistan en daarna gestart als adjudant opleidingen (ADJO) bij 105 Cotrcie.

Uiteindelijk in 2013 terechtgekomen op zijn huidige en waarschijnlijk laatste functie voor zijn functioneel leeftijdsontslag (FLO) in 2018. Nu als adjudant Operationele Personeelszaken (OPZ) bij de sectie 1.

Het KCT heeft een aantal zeer markante personen en Pieter is er daar zeker een van.
Het Korpsbelang staat bij hem hoog in het vaandel. Pieter gaat elke dag met plezier naar zijn werk om datgene te doen waar hij voor bij de baas is gekomen, nl. omgaan en werken met mensen. Ongeveer een derde van zijn carrière is hij instructeur geweest en daar komt zijn enthousiasme  voor het werken met mensen misschien wel het beste tot zijn recht.
Personeelszorg is zijn tweede natuur en dat zien we elke dag in zijn huidige functie met zijn zorg richting het uitgezonden personeel.
Pieter is zeer terecht gewaardeerd met het rode erekoord voor zijn hele werk als onderofficier. Het voorbeeld wat hij allang is voor zijn jonge collega’s is hiermee bekroond.

 

Na C-KCT was het woord aan adjudant Ab van Lieshout die Pieter vanaf het eerste uur heeft meegemaakt.
161118-36-jaar-aooi-piet-vlam-111“Beste Piet, hier Ab van de infanterie, over”. Zo begint Ab zijn verhaal. Hij feliciteert Pieter met zijn zeer verdiende gouden jubileum voor Lol, IJver en Trouw.
Vlak na de oorlog was er een probleem bij de Stoottroepen, door alle inzet was het vuur even uitgegaan en ze moesten zich beraden op een vervolg. Iedere militair weet dat wanneer brandstof, zuurstof en ontsteking bij elkaar komen er een VLAM ontstaat en die vlam was nodig om de Stoottroepen weer het vuur van vroeger terug te geven. Dienstplichtig soldaat P. Vlam meldt zich bij sergeant Van Lieshout en vanaf die tijd is ons leger anders geworden. De vlam sloeg nl. in de pan of toch in ieder geval in de mestin.
Na de uitzending wist je het zeker, onderofficier bij de Koninklijke Landmacht en commando. Iedereen van de infanterie kent Piet en zijn verhalen. De klimtoren is 40 meter hoog en uitschuifbaar naar 80 meter! Piet, ik ken je niet anders dan: gemotiveerd, enthousiast, passie voor ons leger en zo kan ik nog wel even doorgaan. Vooral de verhalen en je manier van doen waren altijd weer geweldig om te horen.
Ter afsluiting krijgt Piet een klein kistje met materialen, gered uit het gebouw waar Piet is opgekomen. Het brandalarm, oude sleutels, een stoters embleem etc.
Zijn kleinzoon, die mee staat te kijken, zegt: opa, dat is allemaal rommel.

 

De laatste spreker is Pieter zijn commandant, de eerste luitenant Bert Thijssen hoofd sectie 1.

161118-36-jaar-aooi-piet-vlam-611Bert start op zijn welbekende flamboyante manier zijn verhaal met: “Het is verschrikkelijk om met Piet Vlam te moeten samenwerken!” Hiermee heeft hij gelijk alle lachers op zijn hand en start een vurig betoog waarin hij met veel expressie uitlegt wat hij hiermee bedoelt.
Een paar voorbeelden.
Iedereen die op de sectie binnenkomt vraagt altijd maar 1 ding: waar is Piet Vlam?
Samen eten is Bert al een tijdje mee gestopt. Het lukt nl. niet om in een streep naar de eetzaal te lopen zonder dat Piet minstens 5 keer is gestopt om met iemand bij te praten. De beide andere medewerkers lijken dit over te nemen, dus nu is het bijna onmogelijk om zonder oponthoud naar de eetzaal te komen.
In het uitzendgebied werkt dit ook in het voordeel van het KCT omdat hij in het voorbijgaan ook deals sluit, voor hem persoonlijk maar ook voor de eenheid.
Pieter heeft een geheime hobby, ornitholoog (vogelaar). Vooral tijdens het lunchen brengt hij dit onderwerp graag naar voren waarbij het de goede toehoorder opvalt dat hij het verschil niet kent tussen een condor en een kolibrie.
Piet, wie kent hem niet. Niet alleen in Nederland, maar ook in Spanje (Pedro LLama) en Frankrijk (Pierre Lumiere) wordt de vraag gesteld of je Piet Vlam kent.

Piet zijn vrouw Jeanette krijgt van Bert een boeket van 36 rode rozen. Een roos voor elk jaar van het jubileum, want Piet had dit zonder zijn meisje niet gered. Zij zorgt er voor dat Piet al met al een bijzondere collega is en een ontzettend fijn mens.
Naast alle verschrikkelijke onhebbelijkheden geeft Bert aan dat hij zich geen betere OPZ kan wensen. Piet is gedreven en altijd een vrolijke noot.